வேங்கடநாயகா தயை புரியாயோ

ஒப்பில்லாத புகழ் உடையவனே  உனை அன்றி வேறுதுணை உளதோ 
கார்கால மேகநிறமுடையவனே கணக்கற்ற மாயச்செயல் ஆற்றவல்லவனே 
உலகளந்த உனது திருவடிகளை நான் கணப்பொழுதும் மறவேனே கண்ணா 
இவ்வடிமையை நீயும் கைவிடலாகுமோ இனியவனே இன்றி அமையாதவனே 
கோவிந்தா  கோதண்டராமா என்று நான் கதறுவது 
உனக்கு கேட்கவில்லையோ எம்மை ஆளும் ஆராவமுதனே 
ஐயா என் வினை  தீர்த்திடாயோமாயோனே
                                                                                   
தயை புரியாயோ  வேங்கடநாயகா    
தண்டனிட்டேன் உன்னை கலியுகவரதா                         
மாயம் பலநிறைந்த இப்பூவுலகினிலே   
மயங்கியே நான்உன்னை மறவாதிருக்க
தயை புரியாயோ ...

சிந்தை தனில் உன்னை இருத்தியே நான்  
ஆனந்தமாய் உன்தன் புகழ்தனை பாடிடவே        
மந்தஹாசமாய் புன்னகைத்து நிற்கும் 
மலையப்பா கோவிந்தா கருடத்வஜா  நீ                        
தயை புரியாயோ ...